Sekcja: Ciało jako pole walki
Nasze ciała wciąż są polem walki, co najlepiej uwidaczniają spory dotyczące praw reprodukcyjnych. Zawłaszczane przez politykę i ideologię i religię, ciało znajduje się w samym centrum różnorodnych konfliktów. W ostatnich latach w odpowiedzi na konserwatywne wzmożenie i próby ograniczania praw kobiet czy seksualnych mniejszości na ulicach pod najróżniejszymi szerokościami geograficznymi – od Waszyngtonu i Paryża, przez Buenos Aires, Madryt i Seul, aż po polskie, pakistańskie i irlandzkie miasteczka – pojawiały się dziesiątki transparentów z hasłem „I can’t believe I still have to protest this shit” lub jego wariacjami. To dobry moment, by przyjrzeć się temu, jak o różnych twarzach walki o podmiotowość opowiadają reżyserki.
Filmy
Czarno-biały reż. Eluned Zoë Aiano (Czechy, Niemcy / 2019 / 19 min.)
Elastomery termoplastyczne reż. Karola Pfaffinger (Niemcy / 2019 / 7 min.)
Hard reż. Sasha Ihnatovich, Jasmina Mustafić (Słowenia / 2019 / 6 min.)
Pająk reż. Ceylan Özgün Özçelik (Turcja / 2020 / 5 min.)
Pamięć ciała reż. Madonna Adib (Wielka Brytania, Liban / 2020 / 10 min.)
Pole walki reż. Silvia Biagioni, Andrea Laudante (Włochy / 2020 / 10 min.)
Tort weselny reż. Monica Mazzitelli (Szwecja / 2020 / 4 min.)